Boşanma davasında emsal karar

Yargıtay Hukuk Genel Kurulu, eşini çalışmaya zorlayan ve aşağılayan kocayı haksız buldu. Genel Kurul, yerel mahkemenin verdiği tazminat miktarının arttırılmasına hükmetti. 

 

Yaşadıkları geçimsizlik nedeniyle bir çift yerel mahkemede karşılıklı boşanma davası açtı. Kadın, mahkemedeki ifadesinde, kaynanasıyla görüşmek istememesine rağmen, eşinin sürekli baskısına maruz kaldığını belirtti. Davacı kadın, "İşe girmem için baskı uyguladı. Kaynanamın ev işlerini yaptırmak için şiddet uyguladı. Sürekli fiziksel şiddete maruz kaldım. Eşim bana hakaret ve küfürler etti" dedi. 

 

Kadın, eşinin, ailesine "ya çalışacak ya çalışacak, bunun alternatifi yok, ya defolup gitsin, ya çalışsın, gerizekalı kızınızı alın götürün, ben köle miyim, ben çalışacağım da o yatacak mı?" dediğini anlattı.

 

Koca ise ev kredisi ödemelerinde zorlandıkları için eşinin çalışmasını istediğini iddia etti.

 

Mahkeme tarafların boşanmalarına, davacı-karşı davalı erkeğin davasının reddine karar verdi ve kocayı 5 bin TL maddi, 3 bin TL manevi tazminata hükmetti. Mahkeme, velayetini anneye verdiği çocuğa ise 300 TL iştirak nafakası ödenmesine karar verdi. Her iki taraf avukatı temyiz edince devreye Yargıtay 2. Hukuk Dairesi girdi.

 

Mahkeme kararını oy çokluğu ile bozan Daire, kaynananın işlerini yapmaya ve çalışmaya zorlandığını belirten kadını haklı bulup, davacı-davalı kocanın tüm temyiz itirazlarını reddetti. Yargıtay, kadın yararına takdir edilen maddi ve manevi tazminatının az olduğuna hükmetti. 

 

Bozma kararından sonra davayı yeniden gören yerel mahkeme, ilk kararında direndi. Direnme kararı davalı karşı davacı kadın tarafından temyiz edilince dosya Yargıtay Hukuk Genel Kurulu gitti. Emsal nitelikteki Kurul kararında, "Önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır. Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır. Mahkeme kararının bozulmasına oy birliği ile karar verilmiştir" dedi.